Un dos eixos da vida estudantil de Santiago de Compostela radica neste campus universitario , que destaca pola súa disposición xeométrica e a abundante presenza de vexetación e zonas verdes.
O Concello de Santiago aprobou en 1929 unha gran iniciativa para a construción e creación de residencias universitarias no marco dun plan de ampliación da propia cidade e que serviu de punto de partida para a creación do Campus Sur da capital galega.
Tras a adquisición dos terreos, o deseño do proxecto de urbanización recaeu no entón arquitecto municipal, Constantino Candeira Pérez .
Este foi substituído posteriormente no cargo por Jenaro de la Fuente Álvarez , quen foi o encargado de elaborar o plan de organización do recinto que parte do eixo da escaleira da Alameda de Santiago.
O proxecto de urbanización concibiuse nun primeiro momento como unha zona de lecer e recreación , con xardíns, teatro ao aire libre, espazos para deportes e Residencias.
Todo iso conforma un conxunto cheo de zonas verdes, con case un século de historia , que enlaza coa Alameda de Santiago, a Carballeira de San Lourenzo e as estradas de Noia e Conxo.
A organización deste plan destaca polo seu trazado que, como se dixo anteriormente, enlaza directamente cun dos pulmóns da cidade: a Alameda Compostelana. Dende o miradoiro e a emblemática escaleira de pedra, o visitante pode proceder dende o Paseo da Herradura e descender ata esta zona universitaria.
A auga que corre ao pé das escaleiras discorre polo paseo central deste conxunto verde e urbano, por diversas pozas e fontes que acompañan os xardíns.
Os prados, lagoas e camiños están entrelazados con camiños e un trazado que segue un esquema xeométrico, cunha importante diversidade de especies arbóreas e plantas ornamentais, como magnolias, enebros ou piñeiros.
Ademais, o proxecto sufriu diversas ampliacións ao longo da historia da cidade debido ao elevado número de alumnos e ao aumento do seu peso a partir da segunda metade do século XX.
Durante a visita pódense ver algunhas estatuas que aluden a figuras da vida académica, como o xurista Emilio Penzol Labandeira .
