O Convento de San Francisco de Valdediós é un lugar emblemático do Casco Histórico da cidade de Santiago de Compostela, moi preto da Catedral e doutros puntos de gran importancia patrimonial, como San Martiño Pinario ou a Facultade de Medicina.

O edificio, eminentemente barroco, data do século XVII e foi declarado Monumento Histórico-Artístico en 1986.

O Mosteiro de San Martiño Pinario é o conxunto arquitectónico máis importante do barroco galego, xunto coa Catedral de Santiago. Polo tanto, é unha das obras patrimoniais máis destacadas da cidade de Compostela.

É unha das maiores construcións deste estilo que existen no territorio. Na actualidade, o seu uso diversificouse cunha oferta hostaleira e alberga a sede de entidades como o Seminario Maior.

O Convento de Santa Clara é un convento de clausura pertencente á orde das Clarisas. Foi fundada no século XIII, en 1260, por orde da raíña Violante de Aragón, muller do rei Afonso X o Sabio, utilizando a súa dote e doazóns populares.

Nun primeiro momento, estaba situado nas inmediacións do río Sarela. Pero debido ás malas condicións do lugar, foi trasladado ao lugar que ocupa actualmente, nuns terreos cedidos pola familia Vidal, preto da denominada Porta da Pena.

A Colexiata de Santa Maria a Maior e Real de Sar foi construída no século XII á beira do río do mesmo nome e declarada Monumento Nacional en 1895. É o templo que conserva a maior parte do seu tecido románico en toda a cidade, ademais da propia catedral compostelá.

A igrexa é o exemplo clásico deste estilo arquitectónico. As actuacións para o primeiro mosteiro datan do segundo terzo do século XII e comezan coas capelas da ábsida.