A Igrexa e Convento de San Domingos de Bonaval é un dos conxuntos arquitectónicos e patrimoniais máis importantes da cidade de Santiago de Compostela.
O templo foi construído ao longo do século XIV e destaca polos seus catro túmulos de estilo gótico nos laterais do altar e o Panteón de Galicia, situado na capela lateral.
Neste lugar repousan os restos de artistas e grandes figuras da historia galega, como Rosalía de Castro, Castelao, Alfredo Brañas, Ramón Cabanillas ou Francisco Asorey.
A igrexa foi construída no século XIV e consta de tres naves, separadas por arcos de medio punto, e un coro con grandes ventás e bóveda de crucería. Ademais dos sepulcros, son de grande interese artístico as obras da Virxe co Neno, datadas no século XV, e a capela do Rosario, na que se conservan diversos retablos barrocos, obra de Pedro Taboada e Francisco Castro Canseco.
O claustro posúe un destacado cruceiro gótico e actualmente utilízase como espazo para exposicións, actuacións musicais e outro tipo de actos culturais. O convento, pola súa banda, foi proxectado nunha época anterior ao resto do conxunto arquitectónico e foi declarado Monumento Nacional en 1912.
En concreto, foi fundada en 1220 por Santo Domingo de Guzmán, aínda que o edificio actual data do século XIV e sufriu algunhas reformas e ampliacións no século XVII por Domingo de Andrade. Neste apartado do inmoble inclúese o Museo do Pobo Galego, un espazo expositivo dedicado integramente á conservación e difusión da memoria etnográfica de Galicia.
O museo conta cunha estilizada escaleira de caracol triple deseñada por Domingo de Andrade, considerada unha peza emblemática do movemento barroco compostelán.
No seu interior conta con tres ramplas independentes que canalizan o fluxo de visitantes a cada unha das plantas que compoñen o edificio. O acceso á igrexa está temporalmente pechado, aínda que o Museo do Pobo Galego está aberto ao público.
