A Capela de San Nicolás foi unha xoia románica situada no lado norte do cruceiro da Catedral de Santiago. Pola súa proximidade coa Porta do Paraíso, pola que entraban os peregrinos que completaban o camiño francés, converteuse na parroquia de estranxeiros.
A Igrexa de Santa Marta é unha capela situada nos arredores de Santiago de Compostela. Aqueles peregrinos que cheguen á cidade polo camiño portugués atoparanse con este tesouro escondido para acollelos e enriquecer a súa peregrinación.
A Igrexa de Santo Antonio de Fontiñas é un dos templos máis recentes de Santiago de Compostela. Foi construído no ano 2007, despois de varios anos de traballo, e inaugurado polo alcalde da cidade daquela época, Xosé Sánchez Bugallo.
Aqueles peregrinos que cheguen á cidade entrando polo barrio de San Lázaro, atoparanse camiño da Catedral de Santiago cun edificio relixioso moi particular: a Igrexa de San Lázaro.
A Igrexa da Compañía, tamén coñecida como Igrexa da Universidade, foi construída polos xesuítas no século XVII en Santiago de Compostela.
No corazón de Santiago de Compostela, onde se ergue a maxestuosa e impoñente catedral, atópase un tesouro escondido que garda unha historia fascinante. A Parroquia da Nosa Señora a Antiga da Corticela, moitas veces ensombrecida, é unha xoia arquitectónica que merece ser descuberta e que foi testemuña de séculos de historia.
A Capilla do Pilar é un exemplo do estilo arquitectónico predominante e característico de Santiago de Compostela. É unha das dúas capelas que existen na capital galega que son propiedade da Virxe do Pilar (a segunda está situada na propia Catedral de Santiago).
O Convento Claustral de Santa María de Belvís, situado en Santiago de Compostela, é un lugar cunha rica historia e un encanto especial. Foi fundado a principios do século XIV polos frades do veciño Convento de Bonaval e foi o primeiro convento feminino que tivo a orde de monxas dominicas en Galicia.
A Igrexa e Convento de San Domingos de Bonaval é un dos conxuntos arquitectónicos e patrimoniais máis importantes da cidade de Santiago de Compostela.
O conxunto arquitectónico das Orfas, formado polo convento, a igrexa e o colexio, representa unha destacada obra de estilo barroco, cuxas orixes remóntanse ao século XVII, e un claro exemplo do paradigma arquitectónico de Santiago de Compostela.
A Igrexa de San Fiz de Solovio, situada preto do emblemático Mercado de Abastos de Santiago de Compostela, é unha das igrexas máis antigas da capital galega.
A Igrexa da Nosa Señora da Merce de Conxo data da época do arcebispo Diego Xelmírez e foi construída, concretamente, no século XII. O edificio, situado no barrio compostelán de Conxo, alberga na actualidade o coñecido Hospital Psiquiátrico Provincial.
O Convento das Nais Mercedarias, situado no barrio do Tránsito da Mercé, foi fundado na segunda metade do século XVII. A súa situación é excepcional, xa que o edificio foi construído fronte á emblemática porta de Mazarelos, a única que se conserva da antiga muralla da cidade.
Nunha das entradas á cidade de Santiago de Compostela está a Igrexa da Nosa Señora da Fátima de Castiñeiriño. Este impresionante edificio acolle a moitos dos peregrinos que chegan á capital durante o seu percorrido polo Camiño de Santiago.
A Parroquia de San Fernando constituíuse no ano 1964 no chamado Ensanche de Santiago de Compostela. O cardeal arcebispo Fernando Quiroga Palacios tivo un papel fundamental na creación da parroquia de San Fernando.
A Igrexa de San Fructuoso tamén é coñecida como Templo das Angustias de Abaixo ou Real Angustia e está situada ao comezo da rúa das Hortas.
A capela da Nosa Señora da Pastoriza é un preciado exemplo da arquitectura relixiosa do século XVIII. Ergueuse nos anos 1761 e 1762 nunha antiga ermida, coincidindo co auxe da arte barroca en España.
A Igrexa de Santa Susana está situada nun dos lugares máis emblemáticos da cidade: a Alameda Compostelana, unha zona de gran afluencia turística e un dos espazos verdes con máis vida e presenza dos veciños de Santiago.
A Igrexa de San Caetano foi fundada polo capitán Bartolomé de Verea e Vázquez e a súa muller Doña Ángela de Cora e Ponte e Andrade en 1701 e é unha pequena xoia arquitectónica da cidade.
O Convento de Santo Agostiño construíuse a mediados do século XVII no que hoxe é unha das zonas máis emblemáticas e con máis efervescencia social do Barrio Histórico Compostela: o Mercado de Abastos.
A Igrexa de San Miguel dos Agros está situada nas inmediacións do Mosteiro de San Martiño Pinario, concretamente na Praza de San Miguel.
A Capela da Terceira Orde é un templo barroco construído no século XVIII, situado nunha capela próxima ao antigo convento de San Francisco, onde o emperador Carlos I celebrou as Cortes da Coruña en 1520.
A Igrexa de San Bieito do Campo é o templo máis antigo da capital galega e está situada na Praza de Cervantes, un dos lugares máis coñecidos do Casco Histórico de Compostela.
A Igrexa de Santa María do Camiño é un templo do Casco Histórico de Compostela, situado na confluencia das rúas Travesa e Oliveira. A construción data do século XVIII e destaca polo seu estilo neoclásico predominante en toda a súa estrutura.
O Convento de San Francisco de Valdediós é un lugar emblemático no Casco Histórico da cidade de Santiago de Compostela, moi preto da Catedral e doutros puntos de gran importancia patrimonial, como San Martiño Pinario ou a Facultade de Medicina.
O Mosteiro de San Martiño Pinario é o conxunto arquitectónico máis importante do barroco galego, xunto coa Catedral de Santiago. Polo tanto, é unha das obras patrimoniais máis destacadas da cidade de Compostela.
A Igrexa e Convento das Carmelitas Descalzas foi fundada a mediados do século XVIII pola nai e escritora mística galega, María Antonia de Jesús, nuns terreos dos condes de Priegue, na confluencia das rúas dos Loureiros e Santa Clara.
O conxunto formado polo Hospital Vello e a Igrexa de San Roque sitúase nun itinerario arquitectónico formado por diversos puntos de interese turístico e artístico de gran valor patrimonial, como o Museo do Pobo Galego e a Igrexa e Convento de San Domingos de Bonaval.
A Colexiata de Santa María a Maior e Real de Sar foi construída no século XII á beira do río do mesmo nome e declarada Monumento Nacional en 1895. É o templo que conserva a maior parte do seu tecido románico en toda a cidade, ademais da propia catedral compostelá.
O Mosteiro de San Paio de Antealtares é coñecido, sobre todo, pola muralla que pecha a Praza da Quintana, fronte á Porta Santa. O rei Afonso II fundou este templo no ano 830 con doce monxes beneditinos, para que coidan e adorasen a tumba do Apóstolo Santiago, poucos anos despois do seu descubrimento.
A Igrexa da Nosa Señora da Angustia está situada na confluencia das rúas Campo da Angustia e rúa Betanzos, en Santiago de Compostela. O templo está situado na entrada do Camiño Francés e, polo tanto, nas inmediacións da rúa de San Pedro, no camiño polo que os peregrinos entran na cidade.
A Igrexa de San Pedro, que data do século XVIII, está situada na rúa do mesmo nome de Santiago de Compostela, famosa por ser unha das principais vías de entrada dos peregrinos no Camiño Francés.
A Igrexa de San Xoan Apóstolo, situada no barrio de Vite e fronte ás facultades do Campus Norte da Universidade de Santiago de Compostela, é un exemplo destacado da arquitectura contemporánea da cidade.
A Catedral de Santiago é a obra de arte románica máis importante de España e un punto de referencia para todas as rutas de peregrinación que conforman os Camiños de Santiago.
o Convento de Santa Clara é un convento pechado pertencente á orde das Clarisas. Foi fundada no século XIII, en 1260, por orde da raíña Violante de Aragón.
A Capela Xeral de Ánimas, situada na coñecida rúa Casas Reais, foi construída segundo os planos do arquitecto Miguel Ferro Caaveiro e a dirección do mestre de obras Juan López Freire.
A Igrexa do Carme de Abaixo Compostela é un monumento eclesiástico cuxa orixe se remonta ao século XVIII e que se atopa na rúa do mesmo nome.
A Igrexa de Santa María Salomé é coñecida por ser a única de España dedicada á nai do Apóstolo Santiago e de San Xoán Evanxelista, unha das ‘Tres Marías’ e unha das compañeiras de Xesús no seu calvario e sepultura.
