unha cidade próspera

Dende a prehistoria ata os romanos

Santiago de Compostela é unha cidade cunha historia rica e fascinante que se remonta á época romana, e quizais ata antes. Crese que a rexión onde se atopa a cidade estivo habitada dende a Idade do Bronce e foi un importante centro comercial e cultural.

Durante a época romana construíuse no seu lugar unha vila romana. Despois da caída do Imperio, pasou a formar parte do reino suevo e máis tarde do reino visigodo. Durante a Idade Media, Santiago de Compostela converteuse nun importante centro relixioso e cultural, grazas á construción da Catedral de Santiago e á popularidade do Camiño de Santiago, que atraeu a miles de peregrinos de toda Europa.

Santiago de Compostela na Idade Media

Durante o Idade Media, Santiago de Compostela converteuse en a importante centro de peregrinación tras o descubrimento da tumba do apóstolo Santiago. Unha lenda di que o corpo de Santiago foi levado á Península Ibérica despois da súa morte polos seus discípulos, e que foi enterrado nun lugar secreto. Oito séculos despois, un eremita chamado Paio descubriu o sepulcro e levou á construción dunha igrexa no lugar. A igrexa converteuse nun importante centro de peregrinación, e a cidade creceu arredor dela.

Na Idade Media, Santiago de Compostela converteuse nun valioso centro cultural e científico. A Universidade de Santiago de Compostela foi fundada no século XVI e converteuse nunha das institucións educativas máis importantes de España. A cidade tamén albergaba bibliotecas e arquivos fundamentais, como a Biblioteca de San Martín Pinario e o Arquivo do Reino de Galicia.

Durante a Idade Media, a cidade tamén foi escenario de coñecidas batallas e conflitos, como a Batalla de Clavijo no século IX e a Guerra da Independencia no século XIX . Porén, a cidade conseguiu sobrevivir a estes conflitos e converteuse na actualidade nun importante centro turístico e cultural.

A nosa historia contemporánea

No século XIX, Santiago de Compostela viviu un período de importantes cambios. Durante a Guerra da Independencia e as Guerras Carlistas, a cidade sufriu importantes danos e perdeu gran parte do seu patrimonio cultural e artístico. Porén, a principios de século, a cidade comezou a experimentar un renacemento cultural e económico.

No século XX, Santiago de Compostela converteuse nunha cidade universitaria e turística. A Universidade de Santiago de Compostela converteuse nunha das institucións educativas máis importantes de España, e a cidade comezou a atraer académicos de todo o mundo. Ademais, o Camiño de Santiago converteuse nunha ruta de peregrinación cada vez máis popular, o que impulsou o turismo na cidade.

Durante o século XX Santiago de Compostela tamén foi testemuña de acontecementos históricos moi importantes. En 1936, a cidade foi ocupada polas forzas republicanas durante a Guerra Civil Española, e sufriu danos considerables. En 1989, a cidade foi declarada Patrimonio da Humanidade pola UNESCO, o que provocou un aumento do turismo e a preservación do patrimonio cultural.

Hoxe, Santiago de Compostela é unha cidade vibrante e cosmopolita, que combina a súa rica historia cunha vida moderna e dinámica. A cidade é coñecida pola súa arquitectura barroca e medieval, a súa gastronomía tradicional e o seu ambiente universitario. Ademais, o Camiño de Santiago segue a ser unha das rutas de peregrinación máis importantes do mundo, atraendo cada ano a miles de persoas de todo o mundo. Santiago de Compostela é unha cidade que soubo adaptarse aos cambios e retos da historia, e que segue a ser un lugar cheo de vida e atractivos turísticos.

Os séculos de historia da quinta universidade máis antiga do país dan á Universidade de Santiago de Compostela unha sólida base académica que sustenta os seus logros presentes e os seus retos futuros.

A súa orixe está ligada á obra de Lope Gómez de Marzoa, exrexedor do concello, que fundou en 1495 un Estudo de Gramática Latina no mosteiro beneditino de San Paio de Antealtares. No ano 1501 xuntáronse as iniciativas de Lope de Marzoa e da familia de Diego de Muros para impulsar este Estudo. En 1504, os Diego de Muros obtiveron do Papa Xulio II unha bula que colocaba este Estudo baixo a dependencia do Deán da Catedral e permitía a creación de cátedras de Dereito e Artes Canónicos, semellantes ás existentes nas Universidades. Finalmente, en 1506 creouse unha cátedra de Canons, mentres que a de Gramática foi impartida por Pedro de Vitoria.

O período no que a Universidade obtivo a súa confirmación vén marcado pola figura do arcebispo Alonso III de Fonseca y Ulloa, mecenas e estudoso do Renacemento que mantivo contacto con pensadores como Erasmo de Rotterdam. En 1521 fundou o Colexio de Santiago na Universidade de Salamanca e en 1522 promoveu a creación do novo Colexio compostelán para estudantes de teoloxía. Este Colexio abriuse no antigo Hospital de Santiago Alfeo de Acibechería, e posteriormente construíuse un novo edificio por vontade de Alonso de Fonseca en 1531. En 1526, o papa Clemente VII asinou unha bula que recoñecía o Colexio Santiago Alfeo de Santiago e permitía a obtención de títulos universitarios.

A pesar da incerteza institucional, en 1555 aprobáronse as primeiras Constitucións da Universidade de Santiago, que a sitúan baixo patrocinio real. Estas Constitucións reforzaron os estudos gramaticais, impulsaron a Facultade de Artes e confirmaron a Facultade de Teoloxía. En 1567 créase a Facultade de Canons e outorgáronselle os títulos académicos de bacharelato, licenciado, máster e doutoramento en Artes, Teoloxía e Canons aos estudantes non residentes no Colexio de Fonseca. Posteriormente creáronse na Praza do Obradoiro o Colexio de San Patricio ou de los Irlandeses, o Colexio de San Clemente e o actual Colexio de San Xerome, onde se reincorporou a Facultade de Letras. As Facultades de Dereito e Medicina establecéronse a partir de 1649 coas súas correspondentes titulacións.

En 1751 realizáronse importantes reformas na USC, como a ampliación do número de cátedras, incluídas varias de carácter científico, e a redución do control eclesiástico. Aínda que perdeu a súa autonomía pola centralización institucional en España a partir de 1770, Carlos III concedeulle o título de “rexia” e en 1771 realizáronse novas reformas, aumentando o número de cátedras a 33. Durante este período, a matrícula alcanzou os 1.100 estudantes matriculados en 1790, sendo a maioría nas Facultades de Letras e Teoloxía.

Tras a expulsión dos xesuítas en 1767, a Universidade de Santiago adquiriu os terreos e edificios desta orde relixiosa, inaugurando en 1805 o novo edificio, que hoxe alberga a Facultade de Xeografía e Historia. Introducíronse novos plans de estudo e recuperáronse cadeiras que antes estaban baixo o control dos xesuítas, beneditinos e dominicos. Porén, a guerra, a persecución e a loita política afectaron o progreso da universidade.

No século XX, a USC experimentou un importante crecemento cunha nova xeración de intelectuais. Aumentou o número de alumnos e a oferta académica. Neste período establécense relacións con institucións estranxeiras e permitiuse o acceso das mulleres ás aulas. Tamén se ampliou a biblioteca e o patrimonio histórico da Universidade.

O levantamento militar de 1936 e a guerra civil tiveron un impacto significativo na universidade. Durante décadas estivo baixo o control do réxime nacional-católico, pero a finais dos anos 60 comezou a experimentar cambios grazas ás demandas dos estudantes, á incorporación crítica de novos profesores e á influencia das dinámicas sociais prodemocráticas.

No marco democrático e autonómico de Galicia, a Universidade de Santiago experimentou grandes transformacións estruturais, académicas e sociolóxicas. Aínda que se crearon as universidades da Coruña e Vigo, a USC seguiu medrando e na década dos noventa contaba con máis de 45.000 estudantes. Actualmente, os dous campus universitarios, en Santiago e Lugo, ofrecen preto de 30 centros, 80 departamentos e máis de 70 titulacións, ademais de numerosas instalacións. A USC segue mirando cara ao futuro, impulsando novas iniciativas e poñendo o seu coñecemento e liderado ao servizo de Galicia e da sociedade nun contexto de crecente internacionalización.

A institución converteuse nun punto de referencia para a promoción da lingua e da cultura galegas en España e no exterior, e é un importante motor de desenvolvemento da rexión galega.

cidade da cultura

A Cidade da Cultura é un impresionante conxunto cultural situado en Santiago de Compostela. Concibida como un proxecto emblemático de promoción da cultura e do patrimonio galego, a Cidade da Cultura é unha mostra de arquitectura de vangarda e un centro multidisciplinar de arte, educación e creatividade.

O proxecto Cidade da Cultura foi ideado a principios dos anos 90 polo arquitecto estadounidense Peter Eisenman, gañador do concurso internacional de deseño. O obxectivo era crear un espazo que representase a diversidade cultural de Galicia e convertese nun lugar de referencia tanto a nivel nacional como internacional.

O complexo está formado por varios edificios repartidos nunha superficie de 170.000 metros cadrados. Destaca a emblemática Torre do Reloxo, un edificio alto que se converteu nun símbolo da Cidade da Cultura. Ademais da torre, o conxunto conta co Museo Centro Gaiás, que alberga exposicións permanentes e temporais relacionadas coa arte e a cultura galegas.

Un dos aspectos máis destacados da Cidade da Cultura é a súa diversa e vibrante programación cultural. O complexo acolle moitos eventos, como exposicións de arte, concertos, obras de teatro, proxeccións de películas e conferencias. Estas actividades atraen a artistas, intelectuais e visitantes de todo o mundo, creando un ambiente dinámico e enriquecedor.

Ademais da súa programación cultural, a Cidade da Cultura tamén alberga a Biblioteca e Arquivo de Galicia, centro de referencia para a investigación e o estudo do patrimonio cultural galego. A biblioteca conta cunha ampla colección de libros, xornais e documentos dixitais, mentres que o arquivo alberga gran cantidade de material histórico e cultural de Galicia.

A Cidade da Cultura tamén ofrece espazos abertos e zonas verdes, que invitan a pasear e gozar da contorna natural. O deseño do complexo combina a arquitectura contemporánea coa paisaxe galega, producindo unha fusión harmónica entre a creatividade humana e a beleza natural.

Desde a súa inauguración en 2011, a Cidade da Cultura ten un importante papel na promoción e difusión da cultura galega. Foi recoñecido internacionalmente polo seu deseño arquitectónico innovador e polo seu compromiso coa preservación e promoción do patrimonio cultural. Ademais, contribuíu ao desenvolvemento económico e turístico de Santiago de Compostela e da comarca de Galicia.

A Cidade da Cultura é un fascinante complexo cultural que representa o espírito creativo e cultural de Galicia. Coa súa arquitectura de vangarda, a súa diversa programación e a súa aposta pola preservación do patrimonio, converteuse nun referente cultural e nun destino imprescindible para os amantes da arte e da cultura. A Cidade da Cultura é un lugar onde conflúen historia, creatividade e innovación,creando un espazo único para a expresión e a celebración da cultura galega.